Nu noch ein un dann nich mäh!

Aus Hist. Verein Herne / Wanne-Eickel

"Nu noch ein un dann nich mäh!"

Die folgende kleine Erzählung von dem Herner Landboten Koop, der der Freifrau von Strünkede ein Körbchen mit Feigen bringen mußte, ist in dem alten Herner Platt abgefaßt und hat dadurch ihren besonderen Reiz.

Düort Stücksken hiét mi mien Vatter oppen Stéinwäg aß waohr vertallt, aß eck noch´n Jüngsken wäß.

Tau dä Tied, aß dä gnädige Häär van Strünkede unnerm spaorsamen Küönink Oberpräsident von Kliéwe waß, do waß Koup van de Jémsche Bode tüschen Kliéwe und Strünkede; dä Wägg gong üöwer Wiésel (Wesel),

Aienes Muorgens gäffen sä iähm´n Körfken ut Bast unn Breiw inne Hand un säggem iüm dobi: "Paß guott opp dat Körfken opp, et eß füör dä gnädigen Frau opp Strünkede ut Holland gekoumen."

Min Koup gong loß. Dä Dagg wordt häit, dä Sunne brann vom klaoren Hiémmel herunner, un kéin Löchtgen gong. Noh´ne Stunne off twai drüppeln iäm de Swäit so van den Koop herunner - hä waß aff. Do schmiét hä sick in dän Schatten van ne hóuge Hiége lang hendal int greine Graß. Aß hä sick betriggen har, soll iäm dat Körfken inne Ougen, un mett däm kam dä Rieschier in iäm houge. "Watt eß woul besunners füör dä gnädige Frau drin? Bekieken kann ek mi dat dogg wuoll, watt drin eß."

Dat Körfken konn man licht loß maaken un greade so lichte wiär tau, un ähr hä, sick versoh, waß dat Ding uoppen.

Wat lag drin? Witte - brune platte Dinger, dä sick wéik anfaillen. Hä krieg sick éin herut. Hä ruok eß fran. Et roak guott; hä schmook es dran rüm, biét´en Stücksken aff, un eh hä sick lange besunnen har, waß dat Ding gegaitten, so guott hadd iäm dat geschmaket. Eine eß keine; un wägg was dat twedde. Bi dat drübbe Ding sag hä: Nu noch éin un dann nich mäh! So bliéw hä dran, bis dat Körfken liége waß. Do mook hä´n dumm Gesicht un schmiét da liege Körfken in dä Hiége.

Koup track widder un gaff däm Oberpräsidenten,émen dodtguodden Mann, dän Breiw aff. Da frogen särm die´t Liäsen: "Koup, wo sind dä Fiegen, dü hiert im Breiw stoht?" "Wenn de do drinn stoht, dann soll´n so do wuoll drin stohn", un Koup mook, dat hä ut dä Dör kam. Hä gomg in den Piärestall. Do kraffen dä siek ächter de Aohren un sagg füör sick: "So! So! Fiegen heih´t dä Dinger! Seggst du nu, sä wär´n di gestoull´n dann hiést du gelougen; seggst du, du hiést sä gefriätten, dat lutt nich guott." Do klappen iäm dä gnädige Häär, dä ihm no gegoh´n waß, von ächtern tau opp dä Schuller und sag: "Segg, du häst´se gefriätten, dann hiést du dä Wahrheit gesagt."

Domet was de Saak affgedoh´n

Willem von Hiärnen." [1]

Siehe auch


Quellen

  1. Herner Anzeiger, März 1936